toen Toontje goed en wel uit zijn shock wakker werd, was hij gerepatrieerd naar de Bosweg in Amersfoort. gezien zijn laatste escapades was de ouwe van zijn ouderlijke macht verlost, en had volmondig afstand gedaan van de vrucht van zijn lendenen. vanaf nu, stond Toontje onder toezicht van de kinderbescherming, via Pro Juventute. deze vereniging is oorspronkelijk opgericht, ter bestrijding van jeugdcriminaliteit...
vanaf nu, werd Toontje dus beschouwd als 'moeilijk opvoedbaar', hetgeen natuurlijk een vriendelijk eufemisme is voor 'niet willen deugen'. Toontje zag dat uiteraard anders. hij was inmiddels 12, en had uitstekend door, dat zijn ouders steken hadden laten vallen, en niet hijzelf. Toontje besloot, van deze situatie dan ook het beste te maken...
Toontje was belandt in het Willem Anthonie Ortthuis. Jonkheer W.A. Ortt was wat we noemen een goeie Duitser, die zijn leven en kapitaal had gewijd aan het voortwoekerende probleem van de ontspoorde jeugd. het huis was een kapitale villa, verscholen in de uiterste rand van Den Treek, aan Bosweg nummer 6. Nummer 8 was de voetbalkantine van ODI-58, en woning van ex-groepsleider Pierre, die een voetbalvereniging had gesticht voor kansloze jongeren. Nummer 10 was het hoofdkantoor van de maatschappij Zandbergen...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten