dinsdag 2 juli 2013

is dus niet van de huizen...

het vrijwillig opgeven van zijn nomadenbestaan, viel Toontje zwaarder dan hij ooit had durven hopen, of vrezen. sinds hij het laatste jaar thuis opgesloten had gezeten op zijn eigen kamertje, veelde hij geen muren meer om zich heen. zijn favoriete ruimte had geen deur, en geen vensters met sponningen en glas. Toontje kreeg het zelfs al benauwd van de dubbele rits van zijn tent, als hij nodig moest pissen. zijn behoefte in een pannetje doen was een optie, maar dat moest dan een behoorlijke pan wezen...

Toontje was dan ook het liefst buiten, maar zijn makke was, dat hij sinds de episode in zijn zelfgemaakte iglo ook erg slecht kou kon velen. Kou was pijn, daar kon zelfs Don Juan (uit Carlos Castaneda, met zijn persoonlijke macht) niks aan veranderen. Een huis was pijn, want daarin kon je opgesloten raken. Toontje wordt dan ook nog dagelijks wakker uit diverse nachtmerrries, waarin 'gevangenheid' een sleutelrol speelt. afgaande, op de vochtigheidsgraad van zijn beddengoed, speelt een groot deel daarvan zich onder water af... (grapje tussendoor...)

OK, tijdens het winterseizoen was het crappy in het tentje van Toontje. je kunt dan wel vrolijk een fikkie stoken, voor verwarming, koken, en waswater. en natuurlijk beschik je over een prima slaapzak, in je dubbeldaks tentje. en natuurlijk mag je wel eens ergens logeren, een fatsoenlijke douche nemen, of in een echt bed slapen, na een echte maaltijd. desnoods voor een dag of wat, zolang je eigen houdbaarheidsdatum strekt...

het feit, dat Toontje weer zijn intrek nam in het Ortthuis was puur praktisch. zijn kampeeruitrusting was verrot, zijn visuitrusting aan diepgaand onderhoud onderhevig, maar het belangrijkste was het feit, dat Toontje knaleenzaam was. zijn zelfverkozen onttrekking aan de dagelijkse mores van een roerig jongenstehuis was zeker niet uit luxe. het feit, dat hij nu met hangende pootjes terug moest, was dan ook geen zwaktebod...

Toontje moest zijn studie nu serieus gaan nemen, als jong volwassene. hij kon altijd nog bij van Venrooy (directeur Zandbergen, woonachtig op nummer 10) onder de coniferen gaan liggen, tussen de konijnen...


Geen opmerkingen:

Een reactie posten